ریشه‌های تاریخی و نحوه شکل‌گیری وهابیت

خلاصه اى از افکار فرقه وهابیت - وهابیان و تعمیر قبور اولیاء خدا

وهابیت نامی است که شیعیان و اهل سنت بر فرقه‌ای خاص نهاده اند؛ در حالی که آنها خودشان را سلفی می‌دانند.

«سلف‌» در لغت به معنای «متقدم‌» و «سابق‌» است و در اصطلاح متکلمان و اصحاب ملل و نحل، به صحابه، تابعین، تابعین تابعین و حتی علمای اسلامی در سه قرن نخست هجری، سلف گفته شده است. گاهی نیز از نخستین تابعین، به «سلف صالح‌» تعبیر می‌شود. (۱)

جریان سلفی گری را در قرن چهارم هجری (۳۲۳ ه. ق) گروهی از اهل حدیث به وجود آوردند. آنان، خود را «سلفیه‌» نامیدند، به این اعتبار که خودشان را پیرو سلف صالح می‌شمردند و در رفتارها و باورهایشان، خود را تابع پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله و اصحاب و تابعین می‌دانستند.

این گروه به پندار خویش، در صدد احیای سیره «سلف صالح»، یعنی مسلمانان صدر اسلام بودند و مدعی شدند که امت پیامبرصلی الله علیه وآله را از انحراف و اشتباه به راه مستقیم بر می‌گردانند. آنان برای تحقق اهداف خود، می‌خواستند همه به سیره سلف صالح باز گردند؛ یعنی . . .